کتاب مدرسه ی عجیب و غریب 10 : خانم مارکوزه راهنمای موزه

خانم مارکوزه ما را به اتاقی برد که روی تابلویی که به دَرش بود نوشته بود "حیوان‌های زنده! " ما رفتیم توی اتاق و یک‌عالمه حیوان توی قفس دیدیم. مار، لاک‌پشت، قورباغه‌ی سمی آمریکای شمالی، و بزمجه‌ی زبان آبی. آن‌ها محشر بودند.
خانم مارکوزه گفت: «دوستانِ حیوان ما کمک‌ می‌کنند تا درباره‌ی حفاظت و محیط‌زیست به مردم آموزش بدهیم. همچنین، کمک‌ می‌کنند که احترام به حیات‌وحش را یاد بگیریم. نگاه کنید! یک پروانه‌ی دُم پرستوییِ غول‌پیکر! این‌هم یک پروانه‌ی صورت سگی کالیفرنیا! ‌ می‌دانید چرا همچین اسمی رویش گذاشته‌اند؟ چون روی بال‌های نر این نوع پروانه، شکل‌هایی دارد که شبیه صورت سگ است. این‌جا پروانه‌ها آزادند هرجا می‌خواهند بروند.»
گفتم: «چه خوب! حالا که هرجا دل‌شان بخواهد می‌توانند بروند، ده‌تاشان می‌توانند بیایند خانه‌ی من.»
آندریا چشم‌هایش را روبه بالا چرخاند و گفت: «آرلو، یعنی آن‌ها آزادند توی این اتاق هر جا می‌خواهند بروند.»
دروغی گفتم: «خودم می‌دانستم.» چه حالگیری شد. من فکر کردم آن‌ها پروانه‌ها را آزاد می‌کنند که هر جا می‌خواهند بروند. بعد، خانم مارکوزه ما را برد اتاق جک و جانورها. او با ذوق و شوق از این قفس به آن قفس می‌دوید و درباره‌ی عقرب پشمالوی صحرایی غول‌پیکر، عنکبوت تار قیفی، مورچه‌ی مخملی، و عنکبوت سمّی زانو سرخ مکزیکی، توضیح می‌داد. خیلی چندش‌آور بودند، ولی باحال هم بودند. من چشم از آقای میچل برنمی‌داشتم، می‌خواستم ببینم حشره‌ای می‌خورد یا نه.