گزیده ای از کتاب رویازاد آهنین 1 : پادشاه آهنین 

صورتم آتش گرفت و شکمم در حد یک توپ کوچک منقبض شد. قبول، من در خانه کامپیوتر خوبی نداشتم. برای همین بعد از مدرسه اینجا در آزمایشگاه وقت می گذراندم، تکالیفم را انجام می دادم یا فقط در اینترنت می گشتم. در واقع امیدوار بودم ظرف یکی دو سال آینده وارد دانشگاه فنی آی تی تی شوم. برنامه نویسی و طراحی وب برای من کار آسانی بود. لعنت بر شیطان، من می دانستم چه طور با کامپیوتر کار کنم. ولی در برابر انتقاد اسکات فقط توانستم من و من کنم: « آ…آره، می دونم یعنی خیلی چیزا می دونم.» با تردید به من نگاه کرد و احساس کردم غرورم جریحه دار شد. باید به او ثابت می کردم آن آدم عقب افتاده ای که فکر می کرد نیستم. گفتم : « بیا، نشونت می دم.» و دستم را به طرف صفحه کلید روی میز دراز کردم. بعد اتفاق عجیبی افتاد. حتی به کلید ها دست نزده بودم که صفحه نمایش روشن شد. وقتی درحالی که انگشتانم بالای صفحه کلید معلق بود مکث کردم، کلماتی روی صفحه ی آبی ظاهر شد.
مگان چیس. ما تو رو می بینیم. می آیم دنبالت.
خشکم زد. آن کلمات، آن سه جمله بارها و بارها تکرار شد.