کتاب پژوهشی در تاریخ قرآن کریم

تاریخ این حقیقت را به ما گوشزد می‌کند که هنگام مهاجرت رسول خدا از مکه به مدینه, عبدالله بن سعد بن بنی امیه نخستین کسی بود که آن حضرت از باسوادی او آگاهی یافت و پیغمبر به او دستور داد خواندن و نوشتن را به مردم مدینه تعلیم دهد. هم‌زمان با ورود پیغمبر به مدینه, شما باسوادان آن سامان متجاوز از 10نفر بوده اند؛ که می‌توان در میان این عده از سعید بن زراره, منذر بن عمرو, ابی بن وهب, رافع بن مالک, اوس بن خولی, زید بن ثابت و عبدالله بن سعید نام برد.

به گواه تاریخ، اهتمام به قرآن، به زمان صحابه و تابعین محدود نبوده، بلکه در تمام قرون متمادی، قرآن انگیزه‌ای برای پژوهش‌ها و مطالعات دانشمندان اسلامی بوده است و نیز نه تنها عنایت به قرآن از نظر زمان محدود نبوده، از نظر پژوهندگی و تحقیق نیز منحصر در پیروان قرآن نبوده و نیست. تا آنجا که در طی قرون، بیگانگانی از اسلام را برانگیخته تا دربارۀ قرآن کریم مطالعاتی به عمل آورند، و این از معجزات کتاب الهی است.

پژوهشگر ارزشمند معاصر، جناب دکتر سید محمدباقر حجّتی، در این کتاب، بحث‌های متنوعی از تاریخ قرآن را با توجه به آراء شیعه و اهل سنت بررسی کرده و به سخیف بودن و نادرستی برخی از آراء خاورشناسان اشاره کرده و سعی وافر بر آن داشته است تا با طرح موضوعاتی که پژوهندگان تاریخ قرآن را بکار آید، آگاهی‌هایی صحیح در اختیار آنان قرار دهد.