کتاب درمان چند بعدی معنوی یک رویکرد خداسو برای مشاوره و روان درمانگری

در دهه های پایانی قرن بیستم زمانی که انسان‌های نیازمند بیش از پیش علاقه مند به دریافت خدمات روان شناختی بودند؛ در ارزیابی‌ها از روان درمانگری‌های مختلف نتایج دلگرم کننده‌ای به دست نمی‌آمد. یکی از عوامل مداخله گر در آن تأثیر فرهنگ مراجع بود؛ به گونه ای که پنجمین مجموعه آماری و تشخیصی انجمن روان پزشکی آمریکا 5-DSM) در سال ۲۰۱۳ برای فرمول بندی فرهنگی در تشخیص اختلالات روانی یک فصل اختصاص داد، همچنین محدودیت نگاه نظریه پردازان در تعریف ماهیت انسان را می‌توان عامل مهم دیگری در نظــر گرفت؛ در هر حال به نظر می‌رسد این تنوع یافته ها و نظریه ها استکیر و گلد، ۱ ۲۰۰۶)، بیانگر تجربه منحصر به فردی است که اجازه قرار گرفتن انسان در قالب یک نظریه را نمی‌دهد. حرکت‌های پایانی قرن بیستم نشان داد که روان‌شناسان به جای رقابت و از میدان به در کردن یکدیگر می‌توانند به وحدت رویه و استفاده از نقاط قوت یکدیگر بپردازند؛ بنابراین آن‌ها بیش از پیش در صدد استفاده از یافته‌ها و فنون تعمیم پذیر و کارآمد بودند. آن‌ها از رویکردهایی که خود را به یک مکتب متعهد می‌دانستند ناراضی بودند. نورکراسو گلد فرید ۲ (۲۰۰۵) و در این راستا، از تحولات اواخر قرن نوزدهم توجه روان درمانگران به فرهنگ و استفاده از مذهب بود. تحولات اخیر و نیاز محور در پژوهش‌های علمی در حوزه روان‌شناسی اتفاقات مهمی را در پی داشت؛ از آن جمله می‌توان به همگرایی دین و علم اشاره کرد. این همگرایی موجب تولید دانش داده ها و فعالیت‌های جدید حرفه ای شد ایمونز و پالوتزین (۲۰۰۳۳) از اتفاقات مهم دیگر، انباشت پژوهش‌های بالینی بیشماری است که رابطه قوی بین مذهب و سلامت روانی و عصر حاضر با تمام جاذبه ها و زیبایی‌هایی که به همراه خود یدک می کشد توانسته است انسان آسمانی را کاملاً به خود مشغول کرده و او را زمینی کند و از توجه به آسمان و آسمانیان بازدارد.

این پدیده نه تنها بزرگ ترها را به طرف خود کشیده و مجذوب کرده است، بلکه بلایی بر سر خانواده امروزی آورده است که آن ها تمام هم و غم خود را معطوف به تأمین معاش و زندگی دنیوی خود و خانواده قرار داده اند و از توجه به سرمایه‌های اصلی زندگی یعنی فرزندان به کلی غافل شده اند و وقتی سؤال شود که برای فرزندان خود چه کرده اید، جواب میدهند: «کامپیوتر، موبایل، دوچرخه، موتورو... خریده ایم. او را کلاس زبان ، موسیقی و ... فرستاده ایم.» غافل از اینکه نه تنها با این کارها وظیفه خود را در قبال آن ها انجام نداده اند بلکه معمولاً با دستان خود وسیلهٔ انحراف و گمراهی و ... فرزندانشان را فراهم آورده اند؛ چرا که راه درست استفاده کردن از این گونه وسایل را ندانسته و به فرزندان خود نیز آموزش نداده اند.