گزیده ای از کتاب هشدار 

روز دوشنبه با هر سختی‌ای که هست توانستم موضوع ایمیل را فراموش کنم و به کار بیمارها رسیدگی کنم. ایمیل را به پلیس نشان دادم و قرار شد آنها ردیابی اش کنند تا بفهمند که فرستنده ایمیل چه کسی ست، این تنها کاری ست که فعلا از دستم بر می آید. آنها هم مانند جیک فکر می کنند که چنین داستانی صحت ندارد.
پلیس جوان گفت: «احتمالا به بیمار روانی قصد آزار شما رو داره.» اما به من اطمینان داد که حتما با پلیس سوری ماجرا را در میان بگذارد. «بهترین کاری که شما میتونید بکنید اینه که توجه خاصی بهش نشون ندید و اصلا جوابش رو هم ندید. تا ببینیم نتیجه چی میشه .» تصمیم جدی گرفتم تا اجازه ندهم این شخص با اعصاب و روانم بازی کند، اما آن کلمات به سختی از ذهنم خارج می شدند. نمی توانستم همین طوری دست روی دست بگذارم و کاری نکنم. تصمیم گرفتم که سفری به سوری داشته باشم و با مادر جاش، روبرتا ، دیدار کنم. اگر این ایمیل مأخذ درستی داشته باشد، پس حتما او هم مانند من آن را دریافت کرده است.