درباره کتاب نجات ارداس 2 : تسخیر شده

رده سنی دبستان

- یکی از پرفروش های نیویورک تایمز

کانِر نامه را گرفت و سعی کرد شوکه‌شدنش را مخفی نگه‌ دارد. می‌دانست که خیلی کم پیش می‌آید کسی برای او نامه بنویسد. باوجود اینکه از نظر فاصله، به خانواده و دهکده‌ی کشاورزپیشه‌شان نزدیک بود، اما می‌دانست که هیچ‌کدام از دهقان‌ها نمی‌توانند خوب بخوانند یا بنویسند. در همه‌ی مدتی که او به تِرِنزویک خدمت می‌کرد، فقط یک نامه از خانواده‌اش دریافت کرده بود؛ آن‌هم بعد از اینکه درآمد یک هفته‌شان را به دختر خانواده‌ی فینلِی که آموزش کتابت دیده بود، پرداخت کرده بودند تا برایشان نامه بنویسد. داوسون، برادر کوچک‌ دِوین تِرِنزویک، بعد از اینکه کلی به دست‌خط نویسنده‌ی نامه خندید، آن را با صدای بلند برای کانِر خواند.

دِوین تِرِنزویک خیلی خوب می‌توانست نامه بنویسد؛ اما غیرممکن بود این نامه از طرف او برای خدمتگزار سابقش باشد. در مراسم شهد، وقتی تارِک کانِر را از بین جمعیت رد می‌کرد، دِوین چنان با نفرت به او نگاه ‌می‌کرد که آن نگاه نفرت‌انگیز، برای همیشه در ذهن کانِر ماند. همین موضوع باعث شد کانِر از دیدن اینکه دست‌خط نویسنده‌ی نامه شبیه دست‌خط دِوین است، غافل‌گیر شود. کمی نامرتب‌تر و کج‌و‌کوله‌تر بود، اما حروف بزرگش را درست مثل دِوین نوشته بود.

آشپز چاقی که هیکلش مثل بالش بود، پرسید: «نامه از طرف خونواده‌ته؟» او از صورت ناامید کانِر فهمید که نمی‌تواند نامه را بخواند؛ پس در ادامه‌ی حرفش گفت: «می‌خوای برات بخونم؟».