اغلب در زندگی، حوادثی روی می‌دهد که در اختیار ما نیستند. شرکتی که برایش کار می‌کنیم، منحل می‌شود و ما از کار اخراج می‌شویم. همسرمان، ترکمان می‌کند. یکی از اعضای

خانواده بیمار می‌شود یا عزیزی از دست می‌رود و یا دولت جلو برنامه ما را می‌گیرد. در این شرایط، شاید حس کنیم که نمی‌توانیم برای بهبود اوضاع، کاری انجام دهیم. ممکن است

هر کاری از دست‌تان برمی‌آمده، انجام داده‌اید تا شغلی به دست آورید، به خانواده‌تان کمک کنید، دوست قدیمی‌تان را پیدا کنید و یا حداقل کمی احساس شادمانی کنید، اما به نظر

می‌رسد که این کارها مؤثر واقع نشده، پس تجربه تلخی برایتان بوده. وقتی برای یک راهکار جدید، بهترین و بیشترین تلاشمان را انجام می‌دهیم و در رسیدن به هدف شکست

می‌خوریم، اغلب می‌ترسیم که دوباره تلاش کنیم. چرا؟ زیرا می‌خواهیم از شکست بپرهیزیم! و مطمئنا هیچ‌کس نمی‌خواهد دوباره طعم شکست را بچشد. اغلب، پس از این‌تجربیات

ناامیدکننده، از تلاش بازمی‌ایستیم و به نقطه‌ای می‌رسیم که حس می‌کنیم دیگر هیچ‌چیز عملی نخواهد شد. اگر به جایی برسید که حتی دیگر دوست نداشته باشید که تلاش کنید،

خود را در مرحله‌ای قرار داده‌اید که "درماندگی آموخته شده" نام دارد. شما واقعا از شکست‌تان آموخته‌اید، یا خودتان این‌طور فکر می‌کنید که بیچاره و درمانده هستید. اما سخت

در اشتباهید! می‌توانید چیزهایی را که اتفاق می‌افتد خودتان بسازید! امروزه می‌توانید با تغییر احساسات و تغییر عملکردتان، هر چیزی را در زندگی‌تان تغییر دهید.