کتاب کیمیاگر

داستان حاضر، افسانه‌ای است در مورد چوپانی به نام سانتیاگو که گله گوسفندانش را در دشت‌های آندلس به چرا می‌برد. روزی زندگی‌اش با دیدن مکرر خوابی دگرگون شد. این داستان حکایت از دنبال کردن رؤیاهایی دارد که هر انسانی آن را در سر می‌پروراند. و راه دنبال کردن این رؤیاها از طریق نشانه‌هایی است که عالم هستی بر سر راه انسان قرار می‌دهد. در سراسر این داستان از تمایل انسان برای رسیدن به رؤیاهایش حکایت شده و نیز از «حدیث خویش» یا همان رسالت شخصی سخن به میان آمده است؛ تنها ابزاری که انسان با آن می‌تواند به زندگی رضایت بخشی دست یابد. کیمیاگری درواقع فرآیند تبدیل یک فلز کم ارزش به فلزی ارزشمند است. و پائولو کوئیلو از کیمیاگری به عنوان نشانه‌ای برای تغییر سانتیاگو و حرکت او به سوی رسالت و هدف شخصی استفاده کرده است. و جمله‌ای که بیشتر از هر افسونی، افسون کننده است را به ما یادآوری می‌کند: اگر انسان به دنبال چیزی باشد، تمام جهان دست به دست هم می‌دهند تا او به خواسته‌اش برسد.