کتاب چرا عقب مانده ایم؟ (جامعه شناسی مردم ایران)

یرانی مایل است رهبرش، رئیسش، سرپرستش و هرکسی که بالای سر اوست حتما شخصیت والدینی بسیار قوی داشته باشد. او را دعوا کند، تحکم کند و عندالاقتضاء کتک بزند؛ ولی در عین حال , درست مانند یک پدر نیز محبت نماید,، پول بدهد و ناز و نوازشی داشته باشد. از چنین شخصیتی لذت میبرد؛ خوشش می آید و در کنارش احساس آرامش میکند و می گوید : "بنازم! جوهر دارد , عرضه و لیاقت دارد." ایرانی کسی را که از موضع شخصیت والدینی به او تحکم کند و با ضرب شستی ثابت کند که بلوف نیست، بیشتر ارج میگذارد و بیشتر اطاعت میکند تا کسی که از موضع شخصیت بالغی بخواهد صرفا با احترام متقابل با او رفتار کند و نرم سخن بگوید: نه تشری یا نهیبی بزند و نه نوازشی یا مرحمتی نماید؛ خودش کار کند و از او هم توقع کار داشته باشد. نه، هیچگاه چنین شخصی مورد پسند ایرانی نیست.