کتاب هادی فرز

سال ۶۷ بود. محدثه، بعداز شهادت دو تا از پسرهایش در جبهه، باردار شد. جای زخم و غم دو تا پسری که در سالهای ۶۵ و ۶۶ غریبانه شهید شده بودندهنوز جنازه هایشان برنگشته بود، روی دل این مادر مانده بود. در ظرف کمتر از یک سال، تمام موهایش سفید شد. چون فرزندان نوجوانش که در سن سیزده سالگی شهید شده بودند تمام هست و نیست و زندگی اش بودند.
تا این که خداوند مقدر کرد و حدوداً ده ماه بعد از شهادت پسر دوم، دختری به دنیا آورد.  همان روز اول اسمش را مرضیه گذاشتند.دختری در نهایت زیبایی و سپیدرویی . این قدر که زنهای همسایه می گفتند چـرا محدثه خانم اسم دختر خوشکلش را خورشید نگذاشته است. ازبس زیبا و تودل برو بود. اوس مصطفی، شوهر محدثه خانم، اوستای بنا بود. از آن اوستاهای بسیار جدی و ساکت؛ از آنها که زیادی مهربان اند، اما نمی خندند.