کتاب طب جدید کیمیایی 

جایگزینی تدریجی داروسازی شیمیایی به جای داروسازی طبیعی در تاریخ پزشکی که در طی حدود ۲۰۰ سال در واقع دارای یک نقطه آغاز نسبتا مشخص تاریخی، فلسفی و فنی می‌باشد که با کارهای علمی و بعضاً شبه علمی شخصیتی به نام براکلسوس (١٤۰۹ - ١٥٤١م) در تاریخ گره خورده است که این شخص به دلیل تمایل شدید به افزایش قدرت اثر بخشی داروها ، اقدام به استفاده وسیع و جایگزینی مواد معدنی به جای مواد گیاهی نمود و با این تفکر در روش داروسازی خود که مبتنی بر روش‌های علم کیمیا در استخراج و خالص سازی مواد مختلف از معدنیات و سایر مواد طبیعی بود توانست روش جدیدی را در تاریخ طب به نام خود ثبت نماید که در ادبیات طبی به طب" کیمیاوی " مشهور شده است.
 تالیفات براکلسوس و شاگردان او بسیار متعدد می‌باشد و تا کنون به صورت کامل آثار او به زبان فارسی ترجمه نشده است ولی حکیم ابن سلوم حلبی رئیس الاطباء دربار عثمانی در گذشته ۱۰۸۱ه.ق) در مجموعه اثار خود به نام غایه الاتقان في تدبير الانسان " خود رساله ای مختصر و جامع از تعلیمات وی با نام "رساله في الطب الجديد الكيمياوی به رشته تحریر در آورده است که در زمان اواخر دوران قاجار به فارسی ترجمه شده است. مطالعه این رساله می‌تواند راه‌گشای مناسبی برای درک فلسفه تغییر نگاه طب از داروسازی طبیعی به سوی شیمیایی و همچنین آشنایی با مسیر و فرایند این تغییر باشد. در واقع این کتاب یکی از مهمترین آثار در حوزه تاریخ پزشکی طب ایرانی و به دنبال آن پزشکی نوین محسوب می‌گردد که شاید بتوان با بررسی دقیق‌تر به نقطه اشتراک مناسبی از این دو مکتب رسید که با وجود نیای مشترک نتایج متفاوتی را حاصل نموده اند.