کتاب اخلاق اجتماعی

گزیده ای از کتاب

بخشی از دستورهای مهم و مورد تأکید اسلام پیرامون نحوه رفتار هر مسلمان با دیگران است.
انسان موجودی مدنی و اجتماعی است و زندگی فردی برای او بسیار دشوار است. به صورت عادی، انسان ها از زندگی فردی گریزان هستند، ازاین رو باید ارتباط اعضای جامعه با یکدیگر را تقویت کرد.
البته لازم است حدود و مرزهایی در قالب قانون وجود داشته باشد تا زندگی همه در سایه عمل به آنها با آرامش و رفاه سپری شود.
این ارتباط ضرورت اجتماع انسانی را در بردارد و حقوق و وظایفی را برای افراد در برابر یکدیگر ایجاب میکند که با صرف نظر از آن ، اجتماع صالحی که هدایتگر انسان ها به اهداف معین در هستی باشد، امکان پذیر نخواهد بود و ناگزیر فرد و جامعه را نابود و به وجود لغو و بیهوده ای تبدیل میکند؛ درحالی که با دقت در نظام محکم و استوار عالم، لغوی وجود ندارد.
معارف قرآن و سنت، آکنده از بیان این حقوق و وظایف است. عمده این حقوق و وظایف عملی و اخلاقی در اسلام و ادیان الهی در پرتو جامعه شکل گرفته و اجـرا شـده است؛ از این رو ديـن مقدس اسلام ، پیشرفته ترین شکل نظام اجتماعی و سیاسی را دارد که از ولایت تکوینی و تشریعی حق تعالی شروع می شود و در زمان گذشته به ولایت پیامبر اکرم و ائمه اطهار صلوات الله عليهم اجمعین) و در زمان غیبت امام زمان(عج) به ولایت فقیه عادل جامع الشرایط ختم می شود. به این دلیل است که با اندکی درنگ درمی یابیم، بیشترین وظایف عملی و اخلاقی درباره اجتماع و اصلاح آن، در دین مقدس اسلام که پیشرفته ترین و جامع ترین قانون های سعادت بخش را در خود جا داده، ذکر شده است .