گزیده ای از کتاب سایه های جادو (کتاب دوم-جلد دوم) هجوم سایه ها

لایلا نفسی برای آرام کردن خود کشید و سعی کرد روی حس آتش تمرکز کند، حرارت را روی کف دست هایش تصور کرد، ولی این هم نتیجه ای نداد. به جای آن به یاد کل افتاد، به یاد هالند و اینکه وقتی دست به جادو می زدند، هوا دچار تغییر می شد، سوزشش، نبضش. به یاد زمانی افتاد که سنگ سیاه را در دست گرفته و قدرتش را احساس کرده بود، لرزش بین خونش و استخوان هایش و یک چیز دیگر، یک چیز عمیق تر. یک چیز عجیب و غیر ممکن و در عین حال کاملا آشنا.

انگشت هایش سوختند، ولی نه با حرارت، بلکه با چیزی عجیب تر، یک چیز گرم و خنک، خشن و هموار و زنده.
در سکوت زمزمه کرد، ببر، هان ببر، شراره ی افروخته، و لحظه ای بعد آتش کف دست هایش شعله گرفت. نیاز نبود به آن نگاه کند تا ببیند چه کار کرده. می توانست احساسش کند… نه تنها حرارتش را، بلکه قدرتی که در زیر آن شناور بود.
لایلا رسما به یک جادوگر تبدیل شده بود.