درباره کتاب مجیستریوم 4 : نقاب نقره ای

رده سنی دبستان

استاد روفوس چپ‌چپ نگاهش کرد. گفت: «بسیارخُب! بعد از سومین جنگ جادوگری بود که من تنهایی رو توی زندگیِ انتخابی‌م حس کردم. دستِ بر قضا طولی نکشید که دلبسته‌ی کسی شدم... توی یه کتابخونه، در‌حالِ تحقیق روی مدارکِ باستانی.» لبخند کوچکی به لبش نشست. «ولی اون جادوگر نبود. از دنیای پنهانِ جادو چیزی نمی‌دونست. من هم نمی‌تونستم چیزی بِهِش بگم. اگه طرز کارِ دنیامون رو براش می‌گفتم، همه‌ی قانون‌ها رو زیر پا می‌ذاشتم و اونم فکر می‌کرد دیوونه‌م. پس بِهِش گفتم خارج از کشور کار می‌کنم و برای تعطیلات برمی‌گردم. زیاد با‌هم حرف می‌زدیم، ولی در کل، من داشتم بِهِش دروغ می‌گفتم... نمی‌خواستم این کار رو بکنم، ولی... می‌کردم.»

کال پرسید: «نکته‌ی اخلاقیِ این داستان، این نیست که بهتره آدم رازهاش رو پنهون نگه داره؟»

ابروهای استاد روفوس دوباره یکی از آن حرکت‌های عجیب‌غریبشان را کردند: پایین آمدند و چشم‌غُرّه‌ی بسیار تأثیرگذاری را ساختند. «نکته‌ی اخلاقی‌ش اینه که بِهِت بگم من پنهان کردن رازها رو درک می‌کنم. درک می‌کنم که رازها چطوری از آدم‌ها محافظت می‌کنن و چطوری به کسی که پنهانشون کرده، آسیب می‌رسونن... کال! اگه چیزی وجود داره که بخوای به من بگی، بگو و من هم هر کاری از دستم بربیاد، برای کمک بِهِت انجام می‌دم.»