کتاب قرابادین کبیر 4 جلدی 

طب سنتی یکی از قدیمی ترین و غنی ترین شاخه های طب جهانی به شمار می‌رود که تقریبا تمام شاخه های طب را در بر می‌گیرد.
قرابادین یا داروسازی یکی از مباحث اصلی در پزشکی سنتی است که با نگارش این گونه کتاب‌ها مسلمانان مثل طب بر معلومات گذشته امکان آن را پیدا کرده اند که بیافزاید و درست است که فارماکولوژی اسلامی آغازش یونانی است؛ اما باید بدان توجه نمود که عنصر ایرانی هم در آن قابل ملاحظه و بررسی می‌باشد.

قرابادین اصولا مجموعه ای از دستورات علمی است که در آن داروهای نباتی، حیوانی، معدنی به ترتیب اولویت الفبای عربی ثبت گردیده و معلومات زیادی را در خصوص درمان بیماری، طرز ساختن و استعمال کردن داروهای گیاهی داده شده است.
قرابادين كبير يا ذخائر التراكيب كه بيشتر از آن با عنوان قرابادين كبير و يا قرابادين عقيلى ياد مى‌شود، به قلم محمدحسين عقيلى در سال 1195ق به رشته تحرير در آمده است. اين كتاب به بيان ساخت داروهاى مركب در طب سنتى اختصاص دارد.

محمحسین عقیل شیرازی از پزشکان بزرگ سده دوازدهم هجری، که از او با نامهای «سید محمد حسین خان»، «میر محمد حسین خان بهادر»، «محمد حسین بن محمدهادی عقیلی علوی» و «محمد حسین بن محمدهادی عقیلی علوی خراسانی شیرازی» در منابع مختلف یاد شده، فرزند محمد هادی علوی خراسانی است. اصل او از خداندان پزشکان بزرگ شیراز بود؛ اما خود و پدرش در خراسان سکنی گزیدند، به خراسانی نیز مشتهر گردیدند.

قرابادین کبیر، بخشی از جامع الجوامع علوی خان است در شناخت داروهای گیاهی و حیوانی و کانی، که علوی خان نتوانسته به انجام برساند و پس از فوتش، مسودات آن در سال 1185 ق. توسط حکیم محمد حسین عقیلی پایان یافته و وی در مقدمه کتاب مزبور بدان تصریح دارد.

کتاب قرابادین نیز در سال 1249ق. در هن با تصحیح مولوی محمد سلیمان هروی-مولوی دفتر خانه جنرل کمیتی- و مولوی حکیم مجیب الرحمان و حکیم دلاور علی لکنهوی و مولویالفت حسین و مولوی مفیض الدین و با اهتمام محمد علی و محمد مهدی اصفهانی و با اعانت حکیم سید پناه علی توسط منشی غلام مولی و منشی کریم بخش و منشی امدادعلی با جروف سربی منتشر شده است.