کتاب سیلی واقعیت

چگونه می توان هنگام مواجهه با سختی های زندگی, رضایت مند بود

همه ما تجربه این چنینی داشته‌ایم، لحظاتی که زندگی ناگهان مشتی جانانه بر چانه ما می‌کوبد، ضربه ای ناگهانی و دردناک که تعادل ما را به هم می‌زند.

مرگ یک دوست، ابتلا به بیماری، جنایتی خشونت بار، به دنیا آمدن کودکی معلول، سیل و از این دست اتفاقات…

سیلی واقعیت دردناک است نه انتظارش را داریم و نه علاقه‌ای به آن و قطعا آن را نمی‌خواهیم! متاسفانه این سیلی تازه شروع کار است.

در ابتدا سیلی بیدارمان می‌کند و سپس خود را با شکافی رو به رو می‌بینیم. “شکاف واقعیت”

در یک سمت واقعیتی قرار دارد که حقیقت زندگی ماست  و در سمت دیگر واقعیتی که تمایل داریم آن را داشته باشیم.

هر چه شکاف و فاصله میان این دو واقعیت یعنی آنچه هست و آنچه تمایل داریم بیتشر باشد، احساسات برانگیخته شده دردناک‌تر خواهد بود، مانند غم، اندوه، ترس، احساس گناه، نا امیدی، تنفر و شوک.

جامعه به ما نیاموخته است چگونه آن را مدیریت کنیم. زمانیکه با شکاف واقعیت مواجه می‌شویم، به طور غریزی تلاش می‌کنیم شکاف را پر کنیم. اما گاهی نمی‌توان آن را پر کرد.

زمانی که شخصی را دوست داریم می‌میرد، متوجه می‌شویم باردار نمی‌شویم، فرزندمان ناتوانی جدی دارد،بیماری لاعلاج داریم.

رسیدن به همه خواسته ها امری محال است، در طول زندگی همه ما قرار است ناامیدی، ترس، شکست، فقدان و مرگ را تجربه کنیم و گریزی نیست.

هر قدر شکاف واقعیت بزرگ‌تر باشد، بیتشر به مبارزه کشیده می‌شویم و اینجا خشنودی درون اهمیت پیدا می‌کند.

خشنودی درونی با خشنودی درونی بسیار متفاوت است، احساس خوشایندی را که هنگام تطابق با واقعیت با خواسته‌های خود در ما به وجود می‌آید را خشنودی بیرونی نام گذاری می‌کنیم.

اما دست یافتن به خشنودی بیرونی همیشه امکان پذیر نیست.

خشنودی درونی یعنی احساس عمیقی از رفاه و آرامشی که ما آن را در خود پرورش می‌دهیم، منابعی که همیشه برای ما در دسترس هستند.

تمرکز بر خشنودی درونی به معنای دستیابی به احساس بهزیستی و آرامش است. اینکه چگونه در هنگام دردی بزرگ، ترس، فقدان و یا محرومیت بتوانیم به آرامش دست یابیم.