کتاب خاتم : بهای آدم ماندن

مجموعه داستان

گردن‌آویز برای تو آشنا بود. همان گردن‌آویزِ عقیقِ مشهور ظُفار بود که خدیجه، شبِ عروسی دخترش، زینب، به او هدیه کرده‌ بود. رسول‌اللّه (ص) گردن‌آویز را کف دو دست گرفت و پیش چشم بالا آورد. تو چشم‌های رسول‌اللّه(ص) را دیدی که بسته شد. می‌دانستی که گردن‌آویز آغشته به عطر مُشک خُتَن را بو می‌کند. این عطر را رسول‌اللّه(ص) به عشق خدیجه بر روی و گردن می‌زد. سفارش همیشگی زینب به ابوالعاص در هر سفر، یافتن مُشک مرغوب خُتَن برای پدرش بود. دو سوی گردن‌آویز را گرفت. گویی زینب را پیشِ رویِ رسول‌اللّه(ص) می‌دیدی. عقیق‌های درشت، زیر نورِ پراکنده‌ای که از منافذ سقف می‌تابید؛ می‌درخشید و نور سرخ‌فام به اطراف می‌پاشید. نمی‌دانستی رسول‌اللّه(ص) در خیال خدیجه است یا زینب که در غربت مکه، بی‌سایه‌سر مانده بود؛ بی‌خبر از مرگ خواهر و حالِ شوهر.