درباره کتاب اقلیت

 این کتاب شامل سی هفت شعر از فاضل نظری است که در قالب غزل سروده شده است.

گوشه ی چشم بگردان و مقدر گردان_ ما که هستیم در این دایره ی سرگردان!  دور گردید و به ما جرأت مستی نرسید_ چه بگوییم به این ساقی ساغر گردان 
 این دعایی است که رندی به من آموخته است_ بار ما را نه بیفزا نه سبک تر گردان
 غنچه ای را که به پژمرده شدن محکوم است_ تا شکوفا نشده بشکن و پرپر گردان * من کجا بیشتر از حق خودم خواسته ام؟
_ مرگ حق است به من حق مرا برگردان
 چشم مرا دید و دل سپرد به فالم_ دست مرا خواند و گریه کرد به حالم 
روز ازل هم گریست آن ملک مست..._ نامه ی تقدیر را که بست به بالم
مثل اناری که از درخت بیفتد_ در تب و تاب رسیدن به کمالم...
 از صلح می گویند یا از جنگ می خوانند!_ دیوانه ها آواز بی آهنگ می خوانند. گاهی قناری ها اگر در باغ هم باشند_ مانند مرغان قفس دلتنگ می خوانند. کنج قفس میمیرم و این خلق بازرگان_ چون قصه ها مرگ مرا نیرنگ می دانند. روزی همین مردم که سنگم می زنند از رشک _ نام مرا با اشک روی سنگ می خوانند ...